تاریخ رای نهایی:
۱۳۹۳/۱۱/۲۹
شماره رای نهایی: ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۰۱۰۱۵۶۹
رای بدوی
در خصوص دعوی الف.ر. بطرفیت ع.ر. مطالبه خسارت تأخیر تأدیه سه فقره چک به شمارههای … مورخ ۷۴/۱۲/۱۲ و … مورخ ۷۴/۱۰/۲۰ و … مورخ ۷۴/۹/۲۵جمعاً بمبلغ سی میلیون ریال موضوع دادنامه شماره ۹۹۹ مورخ ۹۰/۱۰/۱۲ صادره از حوزه ۲۳۰۷ مجتمع شماره ۲۴ شورای حل اختلاف تهران، نظر باینکه مستفاد از ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی، محکومیت خوانده به پرداخت خسارت تأخیر تأدیه فرع بر مطالبه و دین میباشد و با التفات باینکه حسب پاسخ استعلامات معموله از اجرای احکام شورای حل اختلاف مربوطه، خواهان دادخواست مطالبه وجه چک را در تاریخ ۱۶/۳/۹۰ (بیش از شانزده سال پس از انقضای تاریخ سررسید چکها) تقدیم و محکومٌبه نیز در تاریخ ۸۲/۱۰/۸ بطور کامل استیفا گردیدهاست، لذا دادگاه دعوی خواهان را در فاصله زمانی میان تقدیم دادخواست به شورا و استیفای محکومٌبه، وارد تشخیص و نظر به اینکه خوانده دلیل و مدرکی که مثبت بیحقی خواهان در طرح دعوی باشد، به دادگاه ارائه ننموده و در پرونده نیز موجود نمیباشد؛ لذا ضمن پذیرش دعوی و مستنداً به مواد ۵۱۵ و ۵۱۹ و ۵۲۲ قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی و مستفاد از ماده ۳۱۸ قانون تجارت، حکم بر محکومیت خوانده به پرداخت خسارت تأخیر تأدیه چکهای مرقوم (بر مبنای سی میلیون ریال) از تاریخ ۹۰/۳/۱۸ لغایت ۹۲/۱۰/۸ بابت اصل خواسته و مبلغ ۱.۰۰۰.۰۰۰ ریال بابت هزینه دادرسی در حق خواهان صادر و اعلام مینماید. رأی صادره حضوری و ظرف بیست روز پس از ابلاغ، قابل اعتراض در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران میباشد.
قاضی مأمور در شعبه۱۱۷دادگاه عمومی حقوقی تهران
رای دادگاه تجدید نظر
تجدیدنظرخواهی آقای الف.ر. بطرفیت آقای ع.ر. از دادنامه شماره۹۳۰۰۰۹۶۱ مورخ ۹۳/۹/۲۹ صادره از شعبه ۱۱۷ دادگاه عمومی تهران که به بموجب آن حکم بر محکومیت تجدیدنظرخوانده به پرداخت خسارت تأخیر تأدیه چکهای استنادی تجدیدنظرخواه (بر مبنای سی میلیون ریال) از تاریخ ۹۰/۳/۱۸ لغایت ۹۲/۱۰/۸ به عنوان اصل خواسته و مبلغ ۱.۰۰۰.۰۰۰ریال بابت هزینه دادرسی صادر گردیده و خواهان نخستین به رأی صادره از حیث عدم محاسبه خسارات تأخیر تأدیه از تاریخ سررسید چکها معترض و تقاضای رسیدگی نمودهاست. دادگاه با عنایت به محتویات پرونده و مستندات ابرازی و مجموع رسیدگیهای بهعمل آمده، تجدیدنظرخواهی را وارد نمیداند. زیرا که به موجب شرایط مقرر در ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی در امور مدنی مطالبه دین از ناحیه دائن یکی از شروط جهت محاسبه خسارات تأخیر تأدیه میباشدکه در مانحنفیه دلیلی که مؤید مطالبه وجوه چکها از ناحیه تجدیدنظرخواه باشد ارائه نشده، بنابراین به دلیل عدم تحقق موارد معنونه در ماده مرقوم، ادعای تجدیدنظرخواه را غیرموجه تشخیص و با استناد به ماده ۳۵۸ از قانون سابقالذکر ضمن رد اعتراض، دادنامه معترضٌعنه را عیناً تأیید و اعلام مینماید. این رأی قطعی است.
مستشاران شعبه اول دادگاه تجدیدنظر استان تهران/پژوهشگاه قوه قضاییه
دیدگاه شما